TUTORING - NOWA JAKOŚĆ EDUKACJI
Jak sprawić, by pasja gry w piłkę nożną, jeżdżenia na rowerze lub tańca przyczyniła się do rozwoju ucznia i pomogła mu wykorzystywać zainteresowania do zrobienia czegoś dla innych, a nawet stanowiła podstawę przyszłej pracy? Dobry tutor to ktoś, kto potrafi do tego doprowadzić.
Tutoring nie jest w Polsce nowością. Pojęcie to wciąż jest jednak mało znane i wiele osób nie zdaje sobie sprawy z istnienia tej metody. Tutoring stawia przed nauczycielami nowe wyzwania, proponuje inne spojrzenie na edukację, a przede wszystkim proponuje inne podejście do ucznia i do nauczania. Czy możliwe zatem, aby częściej gościł w polskich szkołach i uczelniach? Czy nasi nauczyciele są na to gotowi?
CZYM JEST TUTORING?
Tutoring to metoda edukacji spersonalizowanej, której celem jest wspieranie ucznia w rozwoju zgodnym z jego talentami, zainteresowaniami i możliwościami. To proces, który wspiera ucznia/studenta w rozwoju intelektualnym, rozwoju charakteru, a także nie ucieka od ważnych dla młodych ludzi rozmów o wartościach. W praktyce polega na długotrwałej i regularnej, indywidualnej pracy ucznia i tutora, realizowanej w formie spotkań (tzw. tutoriali).
– Celem tutoringu jest rozwinięcie u ucznia dojrzałości oraz umiejętności podejmowania mądrych wyborów – edukacyjnych, zawodowych i życiowych. Do tego niezbędne jest odkrycie swoich talentów, mocnych stron oraz nauczenie się wykorzystywania ich – również dla dobra innych. To sprawia, że podopieczny może znaleźć swoją pasję i odszukać szansy oparcia na niej swoich zajęć, a może i całego życia. W efekcie dzięki temu uczeń będzie również lepiej sobie radził na rynku pracy – jednak tutoringu nie należy mylić z doradztwem zawodowym, ani ograniczać jego celów do kwestii zawodowych – mówi Bartosz Fingas, tutor z Collegium Wratislaviense i koordynator II Ogólnopolskiego Kongresu Tutoringu.
Tutoring pierwotnie był stosowany na uczelniach wyższych: m.in. na Oksfordzie, a potem na innych uniwersytetach anglosaskich. To nie przypadek, że uczelnie, na których stosuje się profesjonalny tutoring, są w czołówce najlepszych uniwersytetów świata. Zaobserwowano, że w szkołach, w których stosowano tę metodę, zmniejszyły się problemy wychowawcze i jednocześnie wzrósł autorytet nauczyciela.
Podopieczny w wyniku tutoringu otrzymuje pomoc w samodzielnym planowaniu swojej ścieżki edukacyjnej i zawodowej, podejmowaniu odpowiedzialnych decyzji, osiąganiu samodzielności i dojrzałości. Lepiej poznaje siebie, swoje mocne i słabe strony, talenty, kształtuje swoje umiejętności rozwoju, rozwija zainteresowania. Zyskuje motywację do pracy i odkrywania swojego potencjału, przez co osiąga lepsze rezultaty edukacyjne. Wszystko to przygotowuje go do dorosłego życia i podejmowania świadomych wyborów.
KIM JEST TUTOR?
Tutor (z łaciny – opiekun) to ktoś, kto potrafi pokierować rozwojem ucznia lub studenta, trafnie rozpoznać potencjał człowieka, z którym pracuje, wspólnie wyznaczyć ścieżkę rozwoju naukowego, osobistego i społecznego, uważnie podchodzić do wyników jego prac, zmotywować do długotrwałej współpracy i znajdować w niej obopólną radość. Tutor daje to, czego zwykle nie mogą zapewnić masowe systemy edukacji: uważność na konkretnego podopiecznego i możliwość dostosowania ścieżki edukacyjnej do jego specyficznej sytuacji.
Tutorami najczęściej zostają nauczyciele, doradcy, pedagodzy, wychowawcy, wykładowcy i doktoranci. Tutoring z powodzeniem może być stosowany na każdym szczeblu edukacji: od przedszkola (np. w formie tutoringu rodzinnego), poprzez szkoły (tutoring rozwojowy lub naukowy) po wyższe uczelnie (tutoring akademicki).
TUTORING A EDUKACJA MASOWA
Tutoring nie jest przeciwieństwem edukacji masowej. Może być jej kontynuacją, dopełnieniem. Dzięki naciskowi na samodzielną pracę, na pobudzanie ciekawości i kreatywności, tutoring może w efekcie powodować głębsze i bardziej celne korzystanie z różnych form edukacji masowej, która realizuje się w czasie lekcji, wykładów i seminariów. Problemem dzisiejszej edukacji nie jest to, że jest ona masowa, lecz to, że została ona, praktycznie całkowicie do tego poziomu zredukowana.
Tutoring łączy nauczanie z wychowaniem. To coś więcej niż przekazanie i weryfikacja wiedzy. Tutor potrafi pójść krok dalej: uczyć samodzielnego myślenia, budowania opinii opartych na wiedzy i publicznej ich obrony. Tutoriale to okazja do tego, aby porozmawiać o swoich planach, celach, marzeniach, sukcesach, ale i obawach, porażkach i problemach w szkole lub na uczelni.
– Społeczeństwo informacyjne wymaga trochę innych kompetencji do sprawnego poruszania się w jego ramach i podejmowania trafnych wyborów niż społeczeństwo preindustrialne lub przemysłowe. Jednocześnie pewne pryncypia dotyczące edukacji i rozwoju człowieka pozostają niezmienne od wieków. Dlatego tutoring z jednej strony czerpie z tradycji mistrz-uczeń i kształcenia opartego na cnotach – zaletach i dobrych cechach charakteru, a z drugiej strony sięga do narzędzi psychologii pozytywnej i innych współczesnych koncepcji rozwoju. Z mojego doświadczenia jako tutora wynika, że młodzi ludzie bardzo potrzebują myślenia nakierowanego na swoją przyszłość, a także refleksji dotyczących wartości, tego, co dla nich ważne. To pomaga im budować w sobie wewnętrzną motywację i odnaleźć kierunek, w którym chcą się rozwijać – mówi Bartosz Fingas.
Tutoring umożliwia też budowanie autentycznego autorytetu nauczyciela, odświeża przyjemność nauczania oraz stawia nauczycielom nowe, inspirujące cele do realizacji. Tutorzy tworzą elitarne grono: wyjątkowych nauczycieli świadomych swej misji i korzystających z nowoczesnych narzędzi pracy. Swoje umiejętności mogą rozwijać m.in. podczas ogólnopolskiego Kongresu Tutoringu, którego druga edycja odbędzie się już 15–16 maja 2015 w Warszawie.
Więcej informacji na temat tutoringu:
tel. 667 886 614
Od redakcji Siedmiu Liter: Wybieramy się na ten kongres, więc w maju spodziewajcie się relacji z tego wydarzenia. Będzie nam miło spotkać tam naszych Czytelników. 